Yoga is niet wat je denkt. Het is niet wat de moderne wereld er de afgelopen 75 jaar of langer in heeft veranderd.  Het maakt niet uit hoeveel je gelooft dat “Yoga” is wat je op je mat doet, het stretchen, de afspeellijsten, de afstemming, de houding, de kleding, het sublieme streven naar licht en liefde, de alles doordringende vrede, het is gewoon niet waar, althans niet volledig.  

Wat de meeste mensen in het Westen tegenwoordig Yoga noemen, is op zijn best een gedeeltelijke waarheid, een fractie van de waarheid die tot een geheel is gemaakt. Ik ben geïnteresseerd in het uitbreiden van de visie, dus wees geduldig, want de informatie die ik aanbied en de vragen die ik stel, kunnen ervoor zorgen dat je je ongemakkelijk voelt. Wat je doet in een ‘yoga’-les en een ‘yoga’-studio is pseudo-spirituele fysieke fitheid. Niet meer niet minder. De redenen waarom sommige yogi’s moeite hebben om thuis te oefenen, zijn niet omdat je je lessen en je gemeenschap nodig hebt om te oefenen, JE HEBT NOOIT YOGA BEOEFEND. Nu weet ik dat deze uitspraak hard is, en velen zullen de sprong wagen om alle manieren te verdedigen waarop klassen en de gemeenschap ervoor zorgen dat we ons meer verbonden, vrediger, kalmer, gezonder en gelukkiger voelen als we ‘yoga’ beoefenen. Deze ‘redenen’ zijn door hun aard het BEWIJS dat je geen yoga beoefent en ook nooit hebt beoefend. Ik heb vele jaren besteed aan het proberen dit uit te leggen. Ook al brengen geen enkele oude yogateksten iets in kaart dat ook maar in de verste verte verband houdt met onze moderne definitie, toch geloven mensen nog steeds dat dit ideaal van absolute vrede, harmonie en eenheid yoga is. Hoewel geen enkele tekst die ik over yoga of de daaraan gerelateerde mythologie heb gelezen ooit impliciet of expliciet stelt dat yoga de wereld beter, vrediger en liefdevoller maakt, geloven mensen dat dit het doel is. Hoewel Elke yogatekst die ik ooit heb gelezen uitdagingen, extreem ongemak, moeilijkheden en vaak dood en vernietiging schetst en instructies geeft voor het werken met en in deze situaties, in plaats van ze te ondermijnen of te overstijgen, geloven mensen werkelijk dat “Yoga” ons ertoe zal brengen om ons beter te voelen.

Ik probeer de feitelijke leer van yoga te verkennen, en dit leidt vaak tot extreme reacties, weigering, afwijzing en zelfs haat. Als studenten ontdekken dat we niet alles in een plakkerige zoete siroop van positiviteit gaan bedekken, dat er geen lessen op basis van scripts, samengestelde afspeellijsten en geperfectioneerde houdingen zullen zijn, zijn ze teleurgesteld. Begrijpelijkerwijs. Er is geen studio in de buurt die deze vaardigheden niet waardeert of zelfs vereist. Als je doorkrijgt hoeveel tijd we besteden aan filosofie, verwerking en zelfstudie, komt frustratie en teleurstelling. Wanneer je wordt uitgedaagd om kritisch na te denken en niet alleen de regels te leren die je moet volgen, raak je verloren. Als je wordt opgeroepen je geloof en overtuigingen in twijfel te trekken, wordt je boos. En degenen die enthousiast zijn over alles, denken vaak dat al deze bezigheden zullen dienen om hun liefde en licht transcendente spirituele omzeilende onzin te versterken en raken diep geïrriteerd als dat patroon blootgelegd wordt.

Dankzij onze dominante consumptiecultuur, die leert dat de klant altijd gelijk heeft en dat acquisitie je een goed gevoel geeft, is ‘yoga’ iets anders geworden om te consumeren. Yoga is niet wat de meeste moderne ‘yogi’s’ denken, en is dat ook nooit geweest, en geen enkel argument dat het tegendeel beweert, zal daar verandering in brengen. Geen enkele vorm van validatie van persoonlijke vooruitgang, transcendentie, liefde of licht zal yoga maken tot wat het wordt verkocht. Consumenten willen zich goed en comfortabel voelen. Als we een product kopen dat de aandacht vestigt op onze fouten, onze tekortkomingen, onze onvolkomenheden, zullen we het retourneren omdat het niet werkt, het ons niet gaf wat we wilden, het ons geen goed gevoel gaf. Yoga is niet bedoeld om je een goed gevoel te geven, om je op je gemak te voelen, om je nooit eindigende zoektocht naar succes te ondersteunen. Het voelt misschien niet als de perfecte pasvorm, of zorgt ervoor dat we er prachtig uitzien, het kan ons gewoon een rotgevoel geven en ons soms een vreselijk gevoel geven. Yoga is vaak het tegenovergestelde van een feelgood-oefening; het vraagt ​​ons om ons scherp bewust te worden van alles van onszelf. Alle stukken en onderdelen die we zo hard proberen niet te zien, alle ongemakkelijke, lelijke en weerzinwekkende eigenschappen van onszelf. Het verzamelt alle zonden en misdaden (waar of ten onrechte bestempeld) die gezien, geteld en opgenomen moeten worden. Dat is yoga, de puinhoop van het zelf die in het licht van het bewustzijn wordt gebracht, en het is ons werk om ons ermee te verenigen, er een juk voor te maken als waar, en er dan mee te leren leven, hoe lief te hebben, niet ondanks, maar dankzij het alles. Yoga leert ons compassie, echt mededogen, eerst voor onszelf en daarna voor de wereld.

Echt medeleven schopt en neemt namen aan, en dat is op bepaalde dagen niet prettig. Als je niet klaar bent voor dit vuur, zoek dan een new-age, lieflijke en lichte, zacht sprekende, voortdurend glimlachende leraar, en leer je ego opnieuw te labelen met spiritueel klinkende termen. 

We hebben geen controle over de omgeving, de omstandigheden of de uitkomst. We kunnen alleen kiezen hoe we deze dingen willen aanpakken. DIT is waar yoga een beoefening wordt. Dit is waar veerkracht kan worden gecultiveerd. Op ‘dit of dat’-momenten kunnen we ons de oneindige mogelijkheden herinneren die de onzichtbare ruimte tussen de twee keuzes vullen. We kunnen vertragen en voelen, we kunnen onze gewoonten en patronen van bescherming en reactie identificeren, we kunnen zachtaardig en vergevingsgezind tegenover onszelf zijn en proactief in onze betrokkenheid. We kunnen grenzen stellen niet als een middel om te scheiden, maar als kansen om opnieuw te kalibreren en opnieuw af te stemmen op onze innerlijke leiding die ons rustig maar consequent in de noodzakelijke richting wijst.

De reden dat ik een echte sadhana/beoefening nodig heb, is niet omdat ik op enkele manier tekort kom. Hoe kan dat zijn, dat wat de kosmos is, op welke wijze dan ook maar uit balans is? Het is simpelweg omdat ik het grootste deel van mijn leven actief iets anders heb beoefend en dat zal blijven doen als ik een kans krijg. Tijd besteden aan bewegen en ademen, tijd besteden aan het trillen van het hele lichaam als mantra zelf, is niet om het te “upgraden” of te “ontwaken”, het lichaam is altijd al in de ontwaakte staat. Het is gewoon om wat tijd door te brengen zonder het andere te doen, het ding dat ik heb geleerd van materialistische sociale geloofsstructuren, de actieve ontkenning van het leven, de actieve verzonnen verhalen van gebrek. Dit is geen “ding”, ze zijn gewoon een gebruikelijke actie. Actieve ontkenning van het leven is onderbewust en het toevoegen van bewuste overtuigingen bovenop zal niet helpen. Elke dag een paar momenten, en de rest van de dag is vrij om alle onbewuste programma’s uit te voeren die ik wil. Iedereen heeft tamas en weerstand om dat alles door te snijden. Dat is geen mislukking, het is het proces zelf! Er is geen ladder om te beklimmen. Er is geen lang worstelend proces naar een toekomstige perfecte ik en jij. Dat zijn we al!